فقط ماندیم من و امیر تتلو/ آرمین 2afm در این گفت‌وگو به شما می‌گوید که «چهره‌ام از ذهن مردم پاك نمی‌شود»،درباره طرفداران و دشمنانش می‌گوید «همه مرا می‌شنوند» اینکه کجا بزرگ شده، کجا كار كرده و کجا معروف شده‌است. او می‌گوید: خانواده و دوستانم در همین سرزمین و از همه مهم‌تر اكثر طرفدارانم در همین كشور هستند. چرا باید بخواهم كه از ایران بروم. من بچه همین مملكتم و دوست دارم همین جا بمانم و كار كنم.

آرمین زارعی در اوایل دهه 80 كارش را شروع كرد و خیلی زود و با اولین قطعه‌ای كه پخش كرد، به شهرت رسید. از آن روز به بعد هر روز به سیر صعودی شهرتش افزوده شد. در حدی كه حالا شاید نتواند بدون خرج چند عكس و امضا به طرفدارانش، مسافتی هرچند كوتاه را در خیابان‌های شهر طی كند. او جزء با سابقه‌های موسیقی رپ ایران به حساب می‌آید و یكی از افرادی است كه در حوزه كاری‌اش حق آب و گل دارد. سختی‌های زیادی را متحمل شده و به قول خودش بارها می‌خواسته عطای رپ‌خوانی را به لقایش ببخشد اما نتوانسته. حالا اما طبق زمزمه‌های شنیده شده از دفتر موسیقی وزارت ارشاد، او و چند نفر دیگر از هم‌سبكانش می‌توانند برای گرفتن مجوز اقدام كنند. زمزمه‌هایی كه هم او و هم دیگر هم‌سبكانش را كمی امیدوارتر از قبل كرده. این بار با آرمین به گپ و گفت نشستیم تا از چند و چون ماجرای مجوز گرفتنش، سبك و سیاق موسیقی‌اش  و سختی‌ها و موفقیت‌های كاری‌اش بیشتر بدانیم. چه بخواهیم و چه نخواهیم این گپ و گفت با یكی از معروف‌ترین چهره‌های موسیقی این روزها انجام شده است.

 از چه زمانی به فكر گرفتن مجوز افتادی؟
راستش شاید آرزوی هر خواننده‌ای در ایران باشد كه بتواند كارهایش را با مجوز به بازار بفرستد و در كشور خودش به صورت رسمی كنسرت بگذارد. من هم از همان اول دوست داشتم به صورت مجوزدار كار كنم اما آن زمان فضای موسیقی بسته‌تر بود و به كارهای رپ مجوز نمی‌دادند اما الان این فضا بازتر شده و گویا ارشاد هم تصمیماتی برای مجوز‌دار كردن این سبك از موسیقی گرفته است. وقتی چنین صحبت‌ها و چنین تصمیماتی گرفته شده مسلما من هم امیدم بیشتر شده و امیدوارم بتوانم در چنین فضایی برای كارهایم مجوز بگیرم.

از كی امید به مجوز گرفتن در تو به وجود آمد؟
تقریبا یك سالی می‌شود كه دیگر كارهایی را تولید می‌كنم كه منافاتی با قوانین و شرایط اجتماعی‌مان نداشته باشد. البته از ابتدا هم كاری تولید نكردم كه ضد اخلاق و عرف‌های جامعه‌ام باشد اما به هرحال وقتی سن آدم كمتر است ممكن است به خیلی چیزها فكر نكند.

اولین بار كی برای گرفتن مجوز اقدام كردی؟
اقدامی نكردم اما كارهایم را در مسیری قرار دادم كه در چارچوب‌های جامعه و كشورم باشد و از آن فراتر نرود. یك زمانی دیدم اگر بخواهم مثل قدیم كار كنم شاید دیگر حتی نتوانم در ایران بمانم. اولین چیزی كه برایم اهمیت داشت این بود كه بتوانم در كشورم بمانم و كار كنم. تا امروز هم كسی به كارم كاری نداشته و همیشه آزادانه فعالیت می‌كردم اما همان‌طور كه گفتم الان یك سالی می‌شود كه مسیر دیگری را برای خودم انتخاب كرده‌ام كه نه در شخصیت كاری‌ام تاثیری بگذارد و نه منافاتی با عرف‌های جامعه‌ام داشته باشد.

فكر می‌كنی كارهایت شرایط لازم را برای گرفتن مجوز داشته باشد.
به معنای واقعی این شرایط را دارم. با بعضی از دوستان با تجربه‌تر هم صحبت كردم و آنها هم تایید كردند كه شرایط گرفتن مجوز را دارم. صحبت‌هایی هم كه در این باره در دفتر موسیقی انجام شده مثبت بوده. فقط تنها چیزی كه به ما گفتند این بود كه كمی تغییر و تحول در گفتارها و تكست كارهای‌مان به وجود بیاوریم كه عامه مردم بتوانند از آثارمان استفاده كنند چون مهم‌ترین پارامتری كه مد نظر ارشاد است، این است كه تمام مردم بتوانند از یك كالای فرهنگی استفاده كنند. به نظرم اگر بچه‌هایی كه در این حوزه مشغول فعالیت هستند، كمی هم از واقعیت‌های اجتماعی و عرفی جامعه‌مان را وارد كارشان كنند و از مدل‌های غربی فاصله بگیرند، مشكلی برای مجوز گرفتن‌شان پیش نمی‌آید. هرچند كه این سبك یك سبك غربی است اما ما هم می‌توانیم به نوعی این سبك را ایرانیزه كنیم و مطابق با شرایط اجتماعی خودمان از آن استفاده كنیم. الان هم اگر دقت كنید می‌بینید كه مخاطبان جوان موسیقی به این سبك علاقه‌مندند و حتی بیشتر از موسیقی پاپ به سمتش گرایش دارند. در چنین شرایطی چرا نباید هنرمندانی باشند كه بتوانند از طریق بازار رسمی كارهای‌شان را به گوش مخاطبان موسیقی‌شان برسانند. من هم خیلی سال است در این حوزه فعالیت می‌كنم و تازه كار نیستم. طرفدار‌های خاص خودم را دارم و دوست دارم كه كارهایم را به صورت رسمی به گوش‌شان برسانم و برای‌شان اجرای زنده داشته باشم. این آرزوی هر خواننده‌ای است. خوشحال هم هستم كه دفتر موسیقی به این نتیجه رسیده كه حالا باید كمی هم به این سبك و هنرمندانش بها بدهد تا آنها هم بتوانند كارهای‌شان را با مجوز به گوش مردم برسانند چون به هرحال ما هم قسمتی از موسیقی ایران هستیم و چه بهتر كه كارهای‌مان را در همین كشور و به صورت رسمی تولید كنیم.

 به نظرت ارشاد از خواننده‌های رپ چه توقعی داره؟
ما قبل از این صحبت‌ها هم می‌توانستیم كارهای‌مان را برای اخذ مجوز به ارشاد بفرستیم اما معمولا آنها جدی نمی‌گرفتند اما الان شرایط كمی تغییر كرده و آنها هم از این موضوع استقبال كردند. به هر حال باید ببینیم ارشاد چه فرمتی را برای این موسیقی و مجوز‌دار شدن در نظر گرفته است. من حاضرم در چارچوب‌های كشورم كار كنم اما از طرفی هم نمی‌خواهم خیلی در استایل و سبك موسیقی‌ام تغییر ایجاد كنم.
 مسلما سبك كاری من پاپ نیست و اگر هم بخواهم مجوز بگیرم دوست ندارم خیلی در سبك و سیاق و فضای موسیقی‌ام تغییری ایجاد شود. من حاضرم گفتارها و تكست‌هایم در فضا و چارچوب‌های جامعه‌ام باشد. حاضرم موزیك ویدئویی در شبكه‌های ماهواره‌یی نداشته باشم اما در عوض می‌خواهم سبكم همین باشد و همین استایل را داشته باشم و به یك هدف واحد برسیم.

 اما هنوز هیچ چارچوبی برای سبك تو در نظر گرفته نشده؟
هر هنرمندی چارچوب هایش را خودش می‌سازد. من هم نمی‌خواهم خیلی تغییر خاصی در كارم ایجاد كنم. در قالب هنری و شخصیتی خودم كارهایم را تولید می‌كنم.

 در این صورت بازهم شاید مجبور باشی خیلی از واژه‌هایی كه در كارهایت استفاده می‌كردی را دیگر استفاده نكنی و این موضوع شاید با سبك و سیاق كارهایت ضدیت داشته باشه؟
جمله‌های دیگری را استفاده می‌كنم. برای رساندن هر منظوری می‌شود جمله‌ها یا واژه‌های معادل دیگری را در كارها استفاده كرد. مهم این است كه حرفم را در موسیقی‌ام بزنم. خیلی مهم نیست كه از چه واژه‌ای برای بیانش استفاده كنم.

از نظر تو موسیقی رپ چه نوع موسیقی است؟
رپ یك سبك كاملا اجتماعی است. از دل اجتماع بیرون می‌آید و حرف دل مردم را می‌زند. اینجا و در ایران هم به همین منوال است اما تعریف واحد و مشخصی برایش نیست. هر كسی با استایل و تفكر خودش موسیقی‌اش را تولید می‌كند. من تا به حال مثل خیلی از دیگر دوستانم سمت اجتماعی‌خوانی نرفتم. در بیشتر كارهایم به رابطه‌های عاشقانه پرداختم و سعی كردم با نگاه و استایل خودم این رابطه‌ها را نقد كنم. من مرد همین كارم. كارهایم احساسی است و نمی‌توانم بروم یك خواننده اجتماعی و اعتراضی شوم. اعتراض در كارهایم هست، منتها به روابط احساسی بین آدم‌ها و ایراداتی كه در رابطه‌های امروزی می‌بینم اعتراض می‌كنم.

كارهای تو از چه زمانی این روند را به خود گرفت؛ همین روند اعتراض به رابطه‌ها و عشق‌های اشتباهی؟
در طول روند كاری‌ام به این موضوع رسیدم. دیدم كه در روابط بین آدم‌ها اتفاقات و اشتباهاتی هست كه شاید یك خواننده پاپ نتواند آنها را به صورت دقیق و جزئی بیان كند. برای همین سعی كردم در كارهایم چنین روندی را پیش بگیرم و اتفاقا مورد استقبال مردم هم قرار گرفت.

اولین باری كه كارت را ضبط كردی كی بود؟
اولین بار سال 82 بود كه كاری را در استودیو خواندم ولی هیچ‌وقت منتشر نشد. در سال 83 دومین كارم را با رضایا خواندم. كاری بود به اسم «نازی ناز گل» كه آن زمان خیلی هم سر و صدا كرد.

یادم می‌آید كه آن زمان تو و رضایا و یكی دو نفر دیگر در یك گروه بودید و كار تولید می‌كردید. سرنوشت آن گروه چه شد؟
یكسری از بچه‌ها از ایران رفتند و یكسری هم ماندند. سر همین مسائل گروه از هم پاشید و از آن به بعد همه به صورت انفرادی كار كردیم.

معنی عبارت 2afm چیست؟
مخفف چهار اسم است. اسم بچه‌های گروهی كه در ابتدای فعالیتم با آنها كار می‌كردم. بعد از اینكه گروه‌مان از هم پاشید دیگر از آنها خبر ندارم اما این اسم دیگر روی من ماند و با همین هم شناخته شدم. اصلا هم ناراضی نیستم. همین كه همه می‌خواهند معنی‌اش را بدانند باعث می‌شود كه در ذهن آدم‌ها بماند.

بعد از اینكه مجوز گرفتی شاید مجبور شوی این اسم را از روی خودت‌برداری. با این موضوع مشكلی نداری؟
نه، هیچ مشكلی ندارم. اصلا امكان ندارد با این اسم مجوز بدهند. این اسم هم مسلما دیگر از ذهن كسی پاك نمی‌شود. همان‌طور كه فامیلی‌ام را همه می‌دانند. حالا اینكه از این به بعد با فامیلی خودم كار كنم یا لقبم، زیاد برایم تفاوتی ندارد. چهره من كه از ذهن مردم پاك نمی‌شود.

تا امروز چند قطعه تولید و پخش كرده‌ای؟
راستش دقیقا نمی‌دانم اما از سال 88 كه دیگر انفرادی كار كردم 11 قطعه تولید كردم.
نقطه قوت تو نسبت به دیگر هم‌صنفانت چه بوده؟
نقطه قوتم در همین نوآوری‌هایی بوده كه انجام دادم. فضای جدیدی را در این سبك به وجود آوردم. آن زمان كه ما شروع كردیم اكثر بچه‌ها داشتند آهنگ‌های شش و هشت می‌خواندند. تهی و اردلان طعمه از ایران رفتند، خیلی‌ها رفتند و فقط ماندیم من و امیر تتلو. اگر می‌خواستم در این شرایط سر پا بمانم، باید نوآوری می‌كردم. همه آن زمان داشتند شاد می‌خواندند و من به خودم گفتم اگر می‌خواهی موفق شوی، در چنین شرایطی باید دست بگذاری روی احساسات مردم و نشان بدهی كه این سبك فقط مربوط به عروسی و ‌مهمانی نیست. همه این مسائل و نوآوری‌ها توانست یك جریان در موسیقی ایجاد كند و نقطه قوت من هم همین جریان‌سازی بود؛ یعنی یك عاشقانه‌خوان اعتراضی كه توانست باب یك فضای جدید را در موسیقی رپ ایران باز كند. من شبیه‌سازی نكردم و خودم این فضا را به وجود آوردم. همین موضوع باعث شد در كارم موفق باشم. نكته دیگر این بود كه شاید در موسیقی رپ بطلبد خیلی از الفاظ و اصطلاحات خاص را در كارهایت استفاده كنی، اما استفاده از این اصطلاحات باعث می‌شود كارت همه‌پسند نشوند و خانواده‌ها نتوانند در محیط‌های خانوادگی‌شان آنها را گوش كنند. كاری كه من انجام دادم این بود كه اصطلاحات و الفاظی را در كارهایم استفاده كردم كه همه بتوانند با آن ارتباط برقرار كنند. حتی وقتی احساس می‌كردم یك لفظی در كارم هست كه شاید برای خیلی‌ها خوشایند نباشد، روی آن قسمت از كارم صدای بوق می‌گذاشتم كه شنیده نشود.
از امیر تتلو صحبت كردی. بحث مجوز‌دار شدن برای تو و امیر پیش آمد، منتها برای امیر تتلو مشكلاتی به وجود آمد كه نتوانست به مجوز برسد. تو می‌خواهی چه كار كنی كه چنین مشكلاتی برایت پیش نیاید؟
من سالم زندگی كردم و از ابتدا همین‌طور بودم. نه در جاهای نامربوط دیده شدم و نه تا به حال مشكلی برایم به وجود آمده. پست‌های بی‌جا در فیسبوك و... ننوشتم و به كار كسی هم كاری نداشتم. همیشه سرم در كار خودم بوده و سعی كردم كار خودم را بكنم. من تا به حال به‌طور رسمی اعلام نکردم كه می‌خواهم مجوز بگیرم، اما كارهایم را طوری تولید كردم كه حداقل اگر مجوز هم نمی‌گیرم، بتوانم در كشورم بمانم. حداقل یك چارچوب‌هایی را رعایت كرده‌ام.

چرا تا به حال مثل خیلی‌های دیگر از ایران نرفتی؟ اصلا به رفتن فكر كردی؟
من اگر می‌خواستم از ایران بروم موقعیت‌های خوبی داشتم، هشت سال پیش می‌توانستم با بهترین شرایط از ایران بروم. كمپانی‌هایی بودند كه شرایط خوبی را به من پیشنهاد می‌دادند و همان موقع می‌توانستم از ایران بروم، اما واقعا دوست داشتم در ایران بمانم و كار كنم. این حرف شاید كلیشه‌‌ای به نظر بیاید اما واقعیت است. من همین جا كار كردم، همین جا معروف شدم، خانواده و دوستانم در همین سرزمین هستند و از همه مهم‌تر اكثر طرفدارانم در همین كشور هستند، چرا باید بخواهم از ایران بروم. من بچه همین مملكتم و دوست دارم همین‌جا بمانم و كار كنم.

گفتی از زمانی كه به صورت انفرادی كار كردی، تا امروز تنها 11 قطعه تولید كرد‌ه‌ای، با 11 قطعه شاید حتی یك آلبوم هم به زور جمع شود. با این تعداد قطعات كم، چطور تا این حد معروف شدی؟ منشا این موفقیت از كجاست؟
من همیشه دوست داشتم كم‌كار باشم، اما اگر كاری را بیرون می‌دهم مطمئن باشم كه هیت می‌شود و همه دوستش دارند. برای همین بیشتر از اینكه بخواهم كار تولید كنم روی كارهایم فكر می‌كنم و زمان زیادی برای‌شان می‌گذارم. من می‌توانم سالی 10 تا آهنگ بیرون بدهم، می‌توانم نیم ساعته یك تكست و ملودی بنویسم، بعد هم سریع ضبط كنم، اما آیا این تكست و ملودی نیم‌ساعته می‌تواند موفق شود؟ فكری پشتش نیست و معلوم است كه اگر چنین كاری را بیرون بفرستم هیچ‌كس با آن ارتباط برقرار نمی‌كند. وقتی من فقط در سال سه تا كار می‌سازم، نشان‌دهنده این نیست كه نتوانم بیشتر از این تولید كنم. من سعی می‌كنم تمام توانم را برای آن سه  قطعه به كار بگیرم تا مردم بتوانند دوستش داشته باشند. تقریبا یكی درمیان كارهای شاد و غمگین می‌سازم، یعنی اگر به خودم باشد دوست دارم همه كارهایم در همان فضای «یه چیزی بگو» باشد، اما برای ثابت كردن به خودم هم كه شده آهنگ‌هایی مثل «دیوونه» یا «مثل تو هیچ جایی ندیدم» را بیرون می‌دهم كه فقط بگویم می‌توانم در این فضا هم كار هیت بسازم.

این سبك در زمان كمی توانست پایش را به خانه عموم مردم باز كند و در اكثر ماشین‌های شهر شنیده شود. شاید چند سالی از آغاز فعالیت آرتیست‌های این سبك در ایران نگذرد، اما در همین مدت كم تو و دیگر هم‌سبكانت توانستید صدای‌تان را به همه برسانید. فكر می‌كنی چه دلیلی باعث شد این اتفاق در این مدت محدود بیفتد؟
جواب دادن به این سؤال كمی سخت است. نمی‌دانم چطور توضیح دهم، اما ما از همان اول موسیقی را می‌شناختیم و سراغ این سبك رفتیم، شعر و ملودی هم زیاد داشتیم و می‌توانستیم آزمون و خطاهای زیادی انجام دهیم، اما همه به نوعی سعی داشتند كار خوب بیرون بدهند و برای همین زیاد روی كارهای‌مان فكر می‌كردیم تا میان مردم جای خودمان را باز كنیم، یعنی ما به مخاطب‌مان اهمیت می‌دادیم و دوست داشتیم وقتی كارمان را می‌شنوند واقعا لذت ببرند. واقعا اگر حمایت مردم وجود نداشت، نمی‌توانستیم تا اینجا برسیم، چون ما نه در ایران كنسرت داشتیم و نه آلبومی را به صورت رسمی وارد بازار كرده بودیم كه بخواهد برگشت مالی برای‌مان داشته باشد، هرچه بود حمایت مردم بود كه به ما انگیزه می‌داد تا كارهای‌مان را بهتر كنیم و به فعالیت‌مان ادامه بدهیم.

الان كه قصد داری مجوز بگیری، شاید خیلی از طرفداران یا حتی هم‌سبكانت به تو انتقاد كنند و بگویند تو به خاطر مجوز این حرف‌ها را می‌زنی. چه جوابی برای آنها داری؟
ببین كسی كه كارهای هنرمند مورد علاقه‌اش را دوست داشته باشد و طرفدار به‌حساب بیاید، همیشه و در هر قالبی كارهای آرتیست محبوبش را گوش می‌دهد. من كه قرار نیست شخصیت و سبك كاری‌ام را عوض كنم، فقط می‌خواهم برای كارهایم مجوز بگیرم و كمی هم از این بابت در گفتار و تكست‌هایم ملاحظه بیشتری كنم. تا امروز هم ملاحظه كردم و خوبی‌اش این است كه اگر مجوز بگیرم به دلیل ملاحظاتی كه قبلا روی كارم داشتم، الان لازم نیست چرخش 180 درجه‌ای داشته باشم. طرفداران من هم خوشبختانه آدم‌های باهوشی هستند و تا امروز مرا برای گرفتن مجوز ترغیب و تشویق كرد‌ه‌اند. مطمئنا مردم و طرفداران این موسیقی باعث شدند دفتر موسیقی به این فكر بیفتد كه راه را برای گرفتن مجوز آرتیست‌های این سبك هموار كند.

تو جزو معدود رپرهایی هستی كه تا به حال «دیس» و «دیس بك» هم برای كسی نخوانده‌‌ای و در گروه و دسته‌های خاصی از رپرها هم ورود نكرده‌ای. بااینكه بین رپرها یك فضای كل‌كل كردن وجود دارد، چرا هیچ‌وقت به سمت این ماجراها نرفتی؟
من همیشه سرم در كار خودم بوده و هست. البته خیلی وقت‌ها بودند كسانی كه دلم بخواهد جواب‌شان را بدهم اما وقتی فكر كردم، دیدم چنین كارهایی باعث پس‌رفتم می‌شود و موفقیتی در آن نیست. ترجیح دادم تمام توانم را روی كار خودم بگذارم و عموم مردم را با خودم همراه كنم تااینكه بخواهم جواب یك یا چند نفر را بدهم.

چه كسانی در این سال‌ها پابه‌پایت آمدند و به تو در كارهایت كمك كردند؟
راستش خیلی‌ها بودند كه به من كمك كردند و در موفقیتم نقش داشتند. یاسر داوودیان (خواننده) كه این روزها خیلی به من كمك كرده و با مشورت‌هایی كه از او می‌گیرم، می‌توانم در كارم هر روز موفق‌تر باشم. البته یاسر در زمینه‌های دیگر هم همیشه پشت من مثل یك برادر بزرگتر بوده. من و یاسر رابطه صمیمی داریم و جدا از كار رفاقت زیادی هم بین‌مان است. مسعود جهانی (تنظیم‌كننده) خیلی در موفقیت من نقش داشته و دوست دارم همیشه در كنار هم و باهم كار كنیم. مجید فرهبد (كارگردان موزیك ویدئو) كه از دوستان خوب من است و همیشه بهترین كارهایش را برایم ساخته، همچنین آیدین چایچی و دوستان دیگر، البته پدر و مادرم هم واقعا از همان سنینی كه شروع به كار كردم حمایتم كردند و هیچ وقت مانع من برای پیشرفت در كارم نبودند. یك بار یادم می‌آید پدرم به من گفت در هر كاری كه فكر می‌كنی موفقی پیش برو، نمی‌خواهم به زور دكتر و مهندس شوی. من هم گفتم می‌خواهم این كار را ادامه بدهم و از آن به بعد خانواده‌ام همیشه پشتم بودند و حمایتم كردند.

آیا به این فكر كردی كه روزی آلبومت با عكس خودت بیرون بیاید و همه‌جا به صورت قانونی فرخته شود؟
اینكه فكر شبانه‌روزی و همیشگی من است، اما همه چی دست خداست و فقط به خدا امیدوارم كه این اتفاق روزی برای من و همه كسانی كه در این فضا كار خوب تولید می‌كنند، بیفتد. راستش را بخواهی در حق ما رپرها خیلی جاها اجحاف شده. الان روزانه كلی آلبوم‌های مجاز با میلیون‌ها تومان هزینه وارد بازار می‌شود ولی هیچ اتفاقی در بازار موسیقی نمی‌افتد. در تمام این چند سال كدام سبك به اندازه رپ در ایران موفق بوده؟ بدون هیچ هزینه و كمترین امكاناتی ما كارهایی را تولید كردیم كه مردم دوست داشتند و مدام دست به دست می‌شوند. من نمی‌گویم موسیقی پاپ بد است و هنرمندانی كه در این فضا كار می‌كنند بی‌استعداد هستند، اما معتقدم وقتی كاری را با زحمت بیشتری انجام می‌دهی نتیجه بهتری می‌دهد. واقعا فكر می‌كنم اگر دفتر موسیقی به این نتیجه رسیده كه به رپ مجوز بدهد این كار را حتما انجام دهد، چون ما در این سبك استعدادهای خوبی داریم و درست نیست این بچه‌ها تمام توان و انرژی‌شان بیخود هدر برود و هر روز ناامید‌تر شوند.

عاشقی از جنس اعتراض
چند سالی است كه بیشتر كارهایت حال و هوای ضدعشقی پیدا كرده و خیلی‌ها هم به این موضوع نقد دارند و حتی دستمایه ساخت جك‌ها و طنزهایی هم در شبكه‌های اجتماعی شده. چرا اینقدر روی خواندن اینجور تكست‌ها تاكید داری؟ اصلا این قصه در زندگی تو وجود داشته؟ كسی بوده كه تركت كرده باشد؟
نه چنین كسی وجود نداشته. یكسری‌ها انتقاد می‌كنند و می‌گویند كارهایت شبیه به هم است. من هم در جواب باید بگویم كه اگر شبیه به هم است پس چرا همه‌شان را گوش می‌دهید؟ من در كارهایم روی چیزهایی تاكید می‌كنم كه در زندگی هر آدمی حداقل یك بار رخ داده و برای همین هم هست كه مردم با آن ارتباط برقرار می‌كنند. نكته دیگر هم اینكه من در این سبك نوآوری‌هایی به وجود آوردم كه مختص به خود من و استایل كاری‌ام است. برای همین هم هست كه كارهایم شنیده می‌شوند. حالا چه بین طرفداران یا منتقدان كارهایم. مهم این است كه كارم را همه شنیدند و این به نظرم یعنی موفقیت در كار چون حتما خلاقیت‌ها و نوآوری‌هایی در كار بوده كه شنیده شده است. الان هر روز هزار تا خواننده كار تولید می‌كنند. چرا همه‌شان معروف نمی‌شوند؟ چرا كار همه‌شان شنیده نمی‌شود؟ حتی در سبك رپ هم همین‌طور است. ما چقدر رپر داریم؟ مطمئنا از خواننده‌های پاپ‌مان بیشتر هستند. اما واقعا چند نفر از رپرهای‌مان معروف هستند و كارهای‌شان را همه  شنید‌ه‌اند؟

بهنام مظاهری/ مجله زندگی ایده آل